Bana geçmişini anlat, dediklerinde beynimin sağ lobuyla sol lobu arasında kalan o ince çizginin ‘anlatma’ diyen direnişiyle karşılaşıyorum. Konu bir de ‘geçmiş aşk’ olduğundaysa söylenecek tüm sözcükler cümle olmamak için birbirinden kaçıyor.Dile getiremiyorum; dillendiremiyorum.Neden ayrıldınız? sorusunun cevabı nasıl da zordur. Yürümedi ayrıldık? İnandırıcı oldu mu!
Artık hayatın hangi boyutunda olduğumu algılayamaz oldum.Ben mi kendimi anlatamıyorum yoksa anlamak mı istemiyorlar çözemedim gitti. Dokunmayın bana, diye bağırmaya başladığıma göre durum fenaya doğru gidiyor…
Son zamanlarda yüreğimde uysal adımlarla yürüyen bir adam var.
Anlamaya çalıştıkça anlayamadığım bir adam…Elimde bana onu anlatan, sahici ve etkili bir kılavuz kitap olsa ; ben nerde ne yapmam gerektiğini böylece kestirebilsem…İlişki yaşamayı unutmuş olabilir miyim, diye geziniyorum dostlarım arasında! İlişki yaşamayı unutmuş olabilir miyim…
Her aşk bir sonraki aşkın devamı mı yoksa her yürek atışı bir öncekinin katili mi anlayamadım…Ben yaklaştıkça uzaklaşan; ben uzaklaştıkça yaklaşan duyguların hükmü ne zamana kadar sürer?
Ben bu satırları yazarken yüreğimde uysal adımlarla yürüyen adamla da vedalaştım…Ve maalesef yarım kaldı yazı da aşk da…
Kılavuzu da istemiyorum…
Sadece dokunmayın artık bana, diyorum DOKUNMAYIN BANA!
Hani bana son kez sarılıp yumruklarını sıktığın ve gözlerini sıkıca kapattığın o ayrılık günü vardı ya sevdam,gidişini kabullenemeyip “görüşürüz” demiştim sana asla görüşmeyeceğimizi bile bile.. Dost meclislerinde ayrıldık diyemedim günlerce , aşk nasıl yaşanır onca insana öğretmiştik ,yitip giden zaman mıydı bizler miydik yoksa kocaman sevdamız mıydı anlam verememiştim çünkü.Zordaydım,dardaydım ve yenilmiştim.
Gittiğin günden sonra, beni ölmeden ölümlere uğurladığını düşündüm hatta hiç sevmediğini ama biliyor musun sana hiç kızmadım eğer kızsaydım, nefrete teslim etseydim seni de beni de,yaşananları da hafife almış olurdum.Sabır diledim hani yolda, kırmızı ışıkta durduğumuzda, tespih satan kadından ihtiyaç düşkünü diye aldığın, nazar boncuklu tespih bende kalmıştı hatırlar mısın? İşte onu çekerken sabır diledim..Yanıp tutuştukça, seni andıkça ,ve geri döneceğin günü bekledikçe ağıtlarım Ankara yağmurlarına karıştı ben ağladım Ankara ağladı.
döngüyle geçti, duygularımın omuzlarımdaki ağırlaşan yükü bedenime kaydı ve hastalandım....
Bir gün dönersen, artık iyiyim ağıtlarım tükendi..
Bir gün dönersen, yaşadıklarımız tebessümümde
Bir gün dönersen, tanıdığım en iyi insansın hala, koca adamımsın çiçek yüreksin
Bir gün dönersen, taç yapraklarım odamda.
Bir gün dönersen sevdam, yenik düştüm ayrılığa,alıştım hayallerimdeki sana
Artık
BİR GÜN DÖNME BE SEVDAAM GİT!! ve ASLA DÖNME YOLUN AÇIK OLSUN....
Tweet
0 yorum:
Yorum Gönder